Kendo (jap. 剣道), czyli w dosłownym tłumaczeniu „droga miecza” to sztuka walki wywodząca się bezpośrednio z szermierki samurajów. Katana została zastąpiona tu bambusowym mieczem zwanym „shinai”, a zbroja samurajska – zestawem ochraniaczy „bogu”, na które składają się:
- men – osłona głowy, gardła i ramion; zbudowana z przesłaniającej twarz metalowej kratownicy z przymocowanym do niej pasem wielowarstwowej, gęsto pikowanej tkaniny, chroniącej głowę i ramiona;
- kote – osłony dłoni, nadgarstka i części przedramienia; uszyta z grubej, gęsto pikowanej wielowarstwowej tkaniny, całość jest wzmocniona elementami skórzanymi;
- do – osłona brzucha i piersi; konstrukcja bambusowa lub plastikowa;
- tare – osłona bioder; uszyta z wielowarstwowej, gęsto pikowanej tkaniny;
Zarówno podczas ćwiczeń jak i walk turniejowych dozwolonymi strefami ataku są jedynie części ciała chronione protektorami. Nazwy punktowanych trafień związane są z nazwami tych stref:
- men-uchi – cięcie w środek głowy oraz w prawą i lewą skroń;
- do-uchi – cięcie w bok napierśnika;
- kote-uchi – cięcie w przedramię;
- tsuki – pchnięcie w tsuki-dare, czyli w osłonę gardła;